Don Kiszot

Gdy mi pozwolisz

jaki gest wykonasz 

i czy go zrozumiem?

Odwiedziesz kolano

na cudne manowce?

Nakażesz milczenie?

Gdy mnie pokochasz

jakie powiesz słowo

i czy je zrozumiem?

Czy je zapamiętam

przez sto cztery zimy?

A przez zim tysiące?

Kiedy odejdziesz

jak zatrą się ślady

jaki rodzaj bólu 

będzie po nich stąpał

i co mi przyniesie?

Jestem rycerzem błędnym

z nadzieją codziennie
pytam cię o miłość
i brak odpowiedzi

Wizyta

Przytulone do siebie zziębnięte płatki śniegu przycupnęły w miejscu gdzie pierwszy raz spadły, gdzie skończyła się moja podróż do Ciebie. Mróz schodzi głęboko w tym roku, przeszywa. Wokół, uważne drzewa wczepione w polodowcowych iłów krajobrazy. Milczą. Wyparty na powierzchnię granit nosi Twoje imię, daty bez znaczenia, pobożne życzenia. Spoczywaj, spoczywaj! W całym przekleństwie pamięci zanurzony jestem do bólu dotkliwie. Zamieńmy się miejscami! Mówiłaś, zamieńmy się miejscami, lecz ja się spóźniłem. Zaskoczony, stoję zmrożony brakiem wyboru. Przede mną zima, karta za kartą, swych praw twardość do końca odkrywa.